Niedobór żelaza
Objawy:
Najbardziej charakterystycznym objawem jest chloroza międzyżyłkowa młodych liści – blaszka liściowa staje się jasnożółta lub prawie biała, podczas gdy nerwy pozostają zielone. Zmiany zaczynają się od młodych liści na wierzchołkach pędów, starsze liście często pozostają zielone. W zaawansowanym stadium – karłowacenie przyrostów, słabe kwitnienie i owocowanie, a nawet zamieranie najmłodszych liści. Z czasem liście mogą zasychać, odpadać, a krzewy wyglądają na ogołocone i osłabione.
Przyczyny:
Borówka jest szczególnie wrażliwa na niedobory żelaza, mimo że gleba może zawierać jego wystarczającą ilość. Główne przyczyny to:
- Zbyt wysokie pH gleby – borówka preferuje silnie kwaśne gleby (pH 3,5–5,5), a przy pH > 6,0 żelazo staje się niedostępne.
- Nadmierne wapnowanie gleby – wapń blokuje pobieranie żelaza.
- Zbyt zbita, ciężka lub wilgotna gleba – ogranicza napowietrzenie i aktywność korzeni.
- Stres wodny – zarówno susza, jak i zalanie ograniczają pobieranie mikroskładników.
- Zaburzenia równowagi pokarmowej – nadmiar fosforu, miedzi lub manganu może ograniczać przyswajanie żelaza.
Zapobieganie i leczenie:
- Utrzymywanie kwaśnego pH gleby (3,5–5,5) – w razie potrzeby stosuj zakwaszanie gleby: siarczan amonu, kwaśny torf, kora sosnowa.
- Stosować opryski z nawozów zawierających żelazo w formie chelatów Fe (Żelazo Forte, Ferrum Flor) – działają szybko i skutecznie.
- Oprysk najlepiej wykonać rano lub wieczorem, powtarzając co 7–10 dni, aż do poprawy.
- Unikanie przewapnowania – ograniczyć stosowanie nawozów wapniowych i unikać przesadnego wapnowania gleby.
- Borówki nie lubią stagnującej wody – zadbaj o lekkie, przepuszczalne podłoże i odpowiednie nawodnienie.
- Regularna analiza pH pozwoli odpowiednio wcześnie reagować i utrzymać optymalne warunki wzrostu
