Niedobór żelaza
Objawy:
Głównym objawem niedoboru żelaza jest chloroza liści młodych (wierzchołkowych) – blaszki liściowe stają się żółtozielone lub cytrynowe, podczas gdy nerwy pozostają zielone (chloroza międzyżyłkowa). W miarę postępu niedoboru liście mogą stawać się niemal całkowicie żółte, a ich wzrost ulega zahamowaniu. Przy silnym deficycie żelaza – karłowacenie przyrostów, zahamowanie wzrostu pąków, słabe kwitnienie. Starsze liście pozostają zielone lub mniej dotknięte objawami.
Przyczyny:
Niedobór żelaza rzadko wynika z jego braku w glebie. Zwykle wynika z utrudnionego pobierania tego mikroskładnika przez system korzeniowy, co może być spowodowane:
- Zbyt wysokim pH podłoża (powyżej 7,0) – żelazo staje się wtedy niedostępne dla roślin.
- Przewapnowaniem gleby – zbyt duża ilość wapnia blokuje dostępność żelaza.
- Słabym natlenieniem gleby, np. przy zbyt zbitej lub przelanej ziemi.
- Nadmiarem innych metali ciężkich lub soli mineralnych (np. manganu, fosforu, cynku), które konkurują z żelazem.
- Zbyt niską temperaturą gleby – wiosną żelazo bywa czasowo niedostępne.
Zapobieganie i leczenie:
- Utrzymywać lekko kwaśne pH gleby (ok. 6,0–6,5), szczególnie w doniczkach i rabatach.
- Jeśli pH jest zbyt wysokie – zakwaszanie podłoża siarką lub kwaśnym torfem.
- Stosować opryski z nawozów zawierających żelazo w formie chelatów Fe (Żelazo Forte, Ferrum Flor) – działają szybko i skutecznie.
- Oprysk najlepiej wykonać rano lub wieczorem, powtarzając co 7–10 dni, aż do poprawy.
- Unikanie przewapnowania – ograniczyć stosowanie nawozów wapniowych i unikać przesadnego wapnowania gleby.
- Zadbaj o dobrą przepuszczalność podłoża – unikaj nadmiernego podlewania i ubijania gleby.
