Rdza na berberysie

Patogen: Choroba grzybowa nazywana rdzą źdźbłową jest powodowana przez Puccinia graminis.

Objawy: Rdza źdźbłowa, charakteryzuje się dość skomplikowanym cyklem rozwojowym, który odbywa się w obrębie dwóch żywicieli – traw lub zbóż oraz berberysów zwyczajnych. Na berberysie pierwsze objawy choroby można zaobserwować wiosną. Na górnej stronie liści pojawiają się niewielkie (3-5 mm), pomarańczowe plamy. W obrębie tych plam tkanki grubieją, a na ich powierzchni pojawiają się czarne punkty (spermogonia) wytwarzające zarodniki (spermacja). Na dolnej stronie tychże plam formują się pomarańczowe „czarki” – twory przypominające miseczki. Wytwarzane są w nich kolejne zarodniki (ecjospory), które infekują trawy lub zboża. Późnym latem oraz jesienią choroba rozwija się na źdźbłach traw. Na początku na liściach traw tworzą się małe plamy, pokryte pomarańczowo-brunatnym lub rudawym nalotem zarodników (urediniospor). W późniejszym czasie na tych plamach wytwarzają się czarnobrązowe zarodniki przetrwalnikowe (teliospory). Te zarodniki zimują na obumarłych częściach traw. Silny rozwój choroby następuje w temperaturze około 20° C i przy dużej wilgotności powietrza.

Zapobieganie i zwalczanie:

• W rejonach, gdzie uprawiane są zboża, np. na działkach lub ogrodach graniczących z polami uprawnymi, nie powinno się uprawiać berberysu zwyczajnego. Można wykorzystać do nasadzeń inne gatunki, np. berberysa wiązkowego, berberysa Julianny.
• Pierwszy zabieg ochrony roślin należy wykonać z chwilą pojawienia się pierwszych objawów choroby. Szczególnie zabiegi należy wykonywać, jeżeli panują warunki sprzyjające chorobie.