Rdza róży

Patogen: Choroba grzybowa powodowana przez Phragmidium mucronatum.

Objawy: Rdza róży przechodzi pełny cykl rozwojowy tylko w obrębie jednego gatunku — róży. Pierwsze objawy choroby obserwowane są w kwietniu lub na początku maja. Na dolnej stronie liści, na ogonkach liściowych lub młodych pędach formują się nieliczne, żółtopomarańczowe wyrostki zawierające zarodniki ognikowe (ecja zawierające ecjospory). Po około 2 tygodniach na górnej stronie blaszki liściowej pojawiają się żółte odbarwienia tkanki w postaci nieregularnych plam. Natomiast na dolnej stronie liścia, w obrębie tych plam, można zauważyć poduszeczkowate skupienia rdzawego, pylistego nalotu zarodników (urediniospor). Pod koniec lata i jesienią intensywnie tworzą się czarne twory w miejscach rdzawych zarodników. Są to skupienia zarodników przetrwalnikowych grzyba (teliospor). Z teliospor wiosną rozwijają się zarodniki dokonujące pierwotnej infekcji — bazidiospory. Choroba znacząco wpływa na walory dekoracyjne róż. Ponadto porażone liście przedwcześnie opadają z róż. Rośliny wytwarzają ponownie liście, tracąc tym samym dużo energii, którą mogłyby zainwestować w kwitnienie. Stąd obserwuje się osłabione kwitnienie oraz wzrost roślin. Rozwojowi choroby sprzyja długie zwilżenie liści oraz temperatura 18-21˚C.

Zapobieganie i zwalczanie:

• Do uprawy można wykorzystać krzewy róż wykazujące się mniejszą podatnością na rdzę.
• Wiosną podczas cięcia krzewów róż, wycinać szczególnie pędy chore.
• Unikać podlewania roślin po liściach. Jeżeli planujemy nawadnianie automatyczne, najlepiej zastosować nawadnianie kropelkowe. Nie zaleca się podlewania poprzez deszczowanie roślin.
• Róże rosnące we właściwych dla siebie warunkach siedliskowych są mniej podatne na tę chorobę. Dlatego nie należy uprawiać tych krzewów na glebach ciężkich, gliniastych i podmokłych.
• Środki ochrony roślin stosować zapobiegawczo lub natychmiast po wystąpieniu pierwszych objawów choroby.