Ślimaki na kapuście

Gatunek: Ślimaki możemy podzielić na gatunki ślimaków nagich (bez skorupki) oraz skorupkowych.

Objawy: Ślimaki żerując wygryzają obszerne dziury w liściach. O obecności ślimaków świadczy również zaschnięty śluz na roślinach oraz w ich okolicach. Śluz pozostawiany jest na ścieżkach, którymi poruszają się ślimaki. W czasie upałów ślimaki chowają się w różnych cienistych i wilgotnych zakamarkach. Na żer wychodzą podczas deszczowej i pochmurnej pogody. Wskutek żerowania mogą doprowadzić do ogołocenia rośliny z liści, pozbawiając ją możliwości przeprowadzania podstawowych procesów życiowych (fotosynteza, oddychanie, transpiracja). Wyjedzone przez ślimaki rośliny tracą wartość handlową.

Wygląd szkodnika:  Ślimaki należą do mięczaków. Te szkodniki wielkości od kliku minimetrów do kilkunastu centymetrów, wyróżniają się wyglądem spośród pozostałych szkodników. Ciało ślimaków zbudowane jest z głowy, worka trzewiowego i mięsistej nogi, która służy im do przemieszczania ruchem ślizgowym. Niektóre ślimaki posiadają również muszlę umieszczoną na tułowiu.

Zapobieganie i zwalczanie:

• Po zaobserwowaniu uszkodzeń spowodowanych przez ślimaki, na plantacji możemy ustawiać pułapki z przynętą, do których wchodzą ślimaki. W łatwy sposób wyłapiemy szkodniki, a po opróżnieniu pułapki możemy ją ponownie użyć.
• Do zwalczania ślimaków służą specjalne środki ochrony roślin w formie granulatu do rozsypywania wokół roślin. Środki te wabią ślimaki i są chętnie przez nie zjadane, co skutkuje eliminacją tych szkodników.
• W pobliżu plantacji, należy unikać rozkładania głazów, pniaków, desek, które są świetnymi miejscami schronienia dla tych szkodników.
• Zmniejszymy nieco szkody powodowane przez ślimaki rozsypując wokół plantacji wapno palone w niewielkich ilościach (40 g/m²). Ślimaki po zetknięciu z wapnem ulegają poparzeniu, więc unikają miejsc nim posypanych.