Nawożenie truskawek

Właściwości odżywcze i lecznicze truskawek są dla nas nie do przecenienia. Poleca się je reumatykom, cierpiącym na schorzenia wątroby, a także nerek. Truskawki działają też dobroczynnie na nasze serce, dzięki temu, że obniżają poziom cholesterolu i ciśnienie tętnicze. Zawarte w truskawkach minerały i witaminy korzystnie wpływają na włosy.

Najlepiej truskawki spożywać na surowo i bez jakichkolwiek dodatków, wtedy wykorzystamy wszystkie ich zdrowotne właściwości. Truskawki są dziełem przyrody i człowieka, powstały w połowie XVII wieku ze skrzyżowania dwóch gatunków poziomek. Od tego czasu pojawiło się wiele odmian truskawek np. deserowe, do zamrażania, na przetwory.

Najlepsze pod uprawę truskawek są gleby żyzne, zasobne w próchnicę, lekkie, przepuszczalne o uregulowanych stosunkach wodnych. Nie sadzimy ich na glebach ciężkich, podmokłych i szybko zaskorupiających się. Truskawki wymagają odczynu gleby lekko kwaśnego w granicach 5-6 pH. Przy uprawie odmian wczesnych plantacja powinna być zakładana na glebach lekkich, szybko obsychających po zimie i łatwo się nagrzewających. W tradycyjnej uprawie truskawki sadzi się wiosną i jesienią. Przy sadzeniu wiosennym, czyli w kwietniu, do pierwszego obfitego plonowania roślin upływa 13-14 miesięcy, a przy sadzeniu jesiennym około 20 miesięcy. Truskawki uprawiamy w systemie rzędowym, w którym zachowana jest jednakowa odległość pomiędzy wszystkimi rzędami na plantacji, która wynosi 70-100 cm, zaś między roślinami w rzędzie 25-30 cm. Uzależnione jest to od uprawianej odmiany, rodzaju gleby, oraz sposobu pielęgnacji.

Truskawka ma małe wymagania nawozowe i wykazuje zdolność wykorzystania składników pokarmowych zawartych w glebie. Jednak na glebach słabszych i przy uprawie intensywnej nawożenie staje się konieczne. Przed założeniem plantacji wskazane jest nawożenie organiczne. Jeśli nie zastosowano nawozów przed założeniem plantacji można uzupełnić te składniki po pierwszym pełnym owocowaniu nawozami opracowanymi specjalnie dla truskawek. Polecamy nawóz posypowy do truskawek i poziomek oraz hortifoskę do truskawek, malin i poziomek. Nawożenie w znaczny sposób wpływa ich lepszy smak i uodparnia na typowe dla tych owoców choroby. Fosfor potrzebny jest roślinom wczesną wiosną — do wykształcenia systemu korzeniowego i w okresie wykształcania owoców. Przy jego braku na liściach pojawiają się niebiesko purpurowe plamy. Większe zapotrzebowanie truskawki wykazują w stosunku do potasu, przy jego niedoborze brzegi starszych liści robią się czerwonobrunatne. Ściółkę rozkładamy pod koniec kwitnienia, gdy zrobimy to wcześniej przyczyni się nie tylko do nieskutecznej ochrony przed szarą pleśnią, ale również do uszkodzeń kwiatów przez przymrozki wiosenne. Musimy jednak zdążyć przed położeniem się na ziemi owocostanów. Przy zagonowej uprawie truskawek do ściółkowania stosuje się przede wszystkim agrowłókninę bądź folię, czarną lub przezroczystą. Chroni ona glebę przed utratą wilgoci lepiej niż słoma, zapobiega zachwaszczeniu plantacji, ale przy silnym nasłonecznieniu może przyczynić się do poparzenia leżących na niej owoców. Korzystne jest ściółkowanie krzewinek truskawek korą drzew, natomiast należy unikać trocin. Ponieważ rośliny mają płytki system korzeniowy, przy niskim poziomie wody gruntowej i braku opadów konieczne jest ich nawadnianie. Rośliny nawadniamy bezpośrednio po posadzeniu, przy silnym przesuszeniu gleby, także przed sadzeniem truskawek. Najwyższe zapotrzebowanie na wodę rośliny wykazują w czasie wzrostu zawiązków owocowych, dojrzewania owoców oraz w okresie zawiązywania pąków na następny rok. Niedobór wody w tych okresach powoduje gorsze plonowanie, natomiast jej nadmiar po zakończonych zbiorach jest niewskazany.

Wielkość i jakość plonu truskawki zależy od tego, ile pąków kwiatowych rośliny zawiążą, jak przygotują się do zimy i z jakim skutkiem ją przetrwają. Procesy te rozpoczynają się już późnym latem, a o ich przebiegu w znacznym stopniu decyduje zaopatrzenie roślin w składniki pokarmowe takie jak azot, potas, fosfor, a także mikroelementy – cynk oraz bor. Nawożenie azotowe jest bardzo ważne na plantacjach, na których po zbiorach skoszono liście truskawek. Ma ono bowiem pomóc roślinom szybko odbudować ulistnienie przed zimą. Fosfor i potas to składniki niezbędne do nagromadzenia w soku komórkowym dużej ilości cukrów i soli, co powoduje zwiększenie gęstości cytoplazmy, a tym samym obniżenie o kilka stopni temperatury zamarzania roślin. Pierwiastki te wpływają na prawidłowy rozwój systemu korzeniowego, co zwiększa szanse roślin na przezimowanie. Potas reguluje gospodarką wodną rośliny i oddziałuje na przebieg fotosyntezy. Prawidłowo odżywione rośliny mają dobrze rozwinięty i sprawnie działający system korzeniowy oraz obfite ulistnienie, które chronią koronę z pąkami kwiatowymi i korzenie przed mrozem, ale także pozwala wyprodukować i zgromadzić odpowiednią ilość substancji zapasowych niezbędnych do przezimowania oraz wznowienia wegetacji wiosennej. Najbardziej narażone na przemarzanie są odmiany pochodzące z rejonów o ciepłym klimacie np. z Hiszpanii czy z Włoch.