Ostatnimi czasy w szkółkach roślin oraz nawet w marketach pojawia się coraz więcej gatunków drzew i krzewów rodzących jadalne owoce. Świdośliwa kanadyjska, olcholistna, aktinidia, rokitnik, nieszpułka, morwa i wiele innych. Czytając pewne zestawienia można odnieść wrażenie, że te wszystkie mało znane rośliny są rewelacyjne i pozbawione wad. Dlaczego w takim razie są one wciąż tak rzadko uprawiane?
Poniższy artykuł ma na celu uwidocznić nie tylko zalety, ale również rzucić odrobinę światła na wady przedstawianych gatunków. Przyjrzyjmy się więc świdośliwie kanadyjskiej oraz olcholistnej.
Rodzaj ten obejmuje wiele gatunków, ale najbardziej interesujące zdają się być świdośliwa kanadyjska (Amelanchier canadensis/lamarckii) oraz świdośliwa olcholistna (Amelanchier alnifolia).
Oba gatunki będą cieszyć ogrodnika obfitym i atrakcyjnym kwitnieniem na wiosnę, jagodo-podobnymi owocami wczesnym latem oraz atrakcyjnym wybarwieniem liści na jesień. Świdośliwy to rośliny samopylne, a więc jeśli brakuje nam miejsca, to wystarczy że posadzimy tylko jeden krzew, a on i tak będzie owocował. Ponadto są to rośliny miododajne, o atrakcyjnym zapachu kwiatów.
Tworzy duże, wysokie krzewy (do 6 m wysokości i 4 m szerokości). Bywa sadzona typowo jako krzew ozdobny i nie każdy wie, że jest rośliną jadalną.
Jej owoce są wielkości porzeczek, a z wyglądu przypominają jagody. W smaku są wyraźnie słodkie, o jagodowo-porzeczkowym aromacie. Nadają się zarówno do spożycia na surowo, jak i do domowego przetwórstwa. Bardzo dobrze się mrożą i stanowią świetne nadzienie do pierogów. Pomimo niepozornej wielkości, zawierają bardzo dużo suchej masy – co przekłada się na ich duże walory dietetyczne i smakowe.
Wysokie gatunki i odmiany świdośliwy są przez niektórych sadzone jako żywopłot o jadalnych owocach.
Ten gatunek tworzy średniej wielkości krzewy (do 3 m wysokości i 2 m szerokości), na które znacznie łatwiej będzie nam znaleźć miejsce w ogrodzie. Z powodu mniejszych rozmiarów, sam zbiór również będzie łatwiejszy. Owoce są większe niż u świdośliwy kanadyjskiej, bardziej soczyste i aromatyczne. Doskonale nadają się do spożycia na surowo oraz dobrze sprawdzają się jako surowiec na dżem. Jest to świetny wybór, gdy szukamy nietypowego krzewu owocowego do ogrodu.
Owoce świdośliwy mimo, że wyglądają dosyć niepozornie, to skrywają w sobie dużo dobrodziejstw. W swoim składzie posiadają duże ilości antyoksydantów takich jak m.in. antocyjany i flawonole, a porównując je do rozsławionej borówki amerykańskiej – owoce świdośliwy zawierają 7 razy więcej wapnia i żelaza oraz 4 razy więcej potasu. Każdy wie, że owoce są ważnym składnikiem diety, ale jak dowodzą badania, to właśnie grupa owoców jagodowych króluje w świecie dobrodziejstw natury i to ich spożycie jest skorelowane z największymi korzyściami zdrowotnymi.
Jest to gatunek wręcz stworzony dla działkowiczów – świdośliwa może być uznana za „wpół udomowioną” roślinę, która posiada cechy typowe dla dzikiej roślinności: jest odporna na szerokie spektrum warunków glebowych, nie przemarza, nie choruje, nie wymaga intensywnego nawożenia, generalnie jest samoobsługowa. Z drugiej strony jest atrakcyjna jako roślina uprawna, ponieważ regularnie owocuje (dojrzewa na przełomie VI/VII), jest ozdobna zarówno wiosną, jak i jesienią, a jej owoce wyróżniają się ponadprzeciętnymi walorami smakowymi i dietetycznymi.
Krzewy te posiadają niewielkie wymagania wodne, ale tak jak w przypadku wszystkich innych roślin owocodajnych, regularne nawadnianie wpływa korzystnie na wielkość i ilość owoców. Pod względem odczynu podłoża najlepiej jest je sadzić na glebie o odczynie pH w zakresie od 6,2 (lekko kwaśne) do 7,5 (zasadowe). Miejsce przeznaczone dla nich najlepiej jest wcześniej odkwasić węglanem wapnia bądź dolomitem. Krzewy najlepiej owocują w pełnym słońcu, ale dobrze znoszą również lekkie zacienienie.
‘Ballerina’ – osiąga wysokość rzędu 2 – 3 m, owoce są duże i słodkie, świetna jako roślina ozdobno-owocowa.
‘Thiessen’ – rodzi bardzo duże owoce, dorasta do 4 m wysokości, owoce są smaczne, polecana tylko do upraw amatorskich.
‘Northline’ – dorasta do 2,5 m, krzew ma ładny, wzniesiony pokrój, a owoce są duże i bardzo smaczne. Bardzo plenna, wcześnie dojrzewająca odmiana.
‘Smoky’ – krzewy osiągają 3 m wysokości, jest to najbardziej popularna odmiana owocowa sadzona na plantacjach towarowych. Owocuje bardzo obficie, dojrzewa w lipcu.
‘Honeywood’ – kwitnie i owocuje później niż inne odmiany, przez co istnieje mniejsze prawdopodobieństwo uszkodzenia kwiatów przez przymrozki. Odmiana jest plenna, a owoce są duże.
Świdośliwa posiada jedną, istotną wadę. Jest lubiana nie tylko przez ludzi, ale również przez ptaki. Owoce smakują najlepiej gdy są w pełni dojrzałe, ale ten moment nadchodzi dopiero w tydzień od momentu osiągnięcia przez owoce pełnego wybarwienia. To właśnie w tym okresie są one bardzo chętnie zjadane przez ptaki, w związku z czym koniecznym może się okazać zakładanie siatek, bądź inne metody odstraszania nieproszonych gości.
Naszym zdaniem świdośliwa to zdecydowanie HIT.
Znajduje ona zastosowanie zarówno na plantacjach owocowych, jak i jako ozdobno-jadalny akcent w ogrodzie. Praktycznie samoobsługowa roślina, której do szczęścia wystarczy okresowe nawadnianie w okresie suszy oraz zwykły nawóz uniwersalny. Może stanowić alternatywę dla trudniejszej i bardziej kapryśnej w uprawie borówki amerykańskiej.
Ważne!
Ze środków ochrony roślin należy korzystać z zachowaniem bezpieczeństwa. Przed każdym użyciem przeczytaj informacje zamieszczone w etykiecie i informacje dotyczące produktu. Zapoznaj się z zagrożeniami i postępuj zgodnie ze środkami ostrożności wymienionymi na etykiecie.
AGRECOL © 2021 Wszystkie prawa zastrzeżone.
