Rdza wejmutkowo-porzeczkowa

Patogen: Choroba grzybowa powodowana przez Cronartium ribicola.

Objawy: Rdza wejmutkowo-porzeczkowa to choroba, która do przejścia pełnego cyklu rozwojowego potrzebuje dwóch żywicieli – porzeczki oraz sosny wejmutki. Choroba jest bardzo groźna dla drzew sosny wejmutki, gdyż bardzo zaawansowana może doprowadzić do zamierania roślin. Na sośnie rozwija się przez kilka sezonów. Pierwsze objawy na sośnie pojawiają na igłach w postaci żółtych plam. W kolejnym sezonie na pędach wejmutki u nasady chorych igieł pojawiają się żółtopomarańczowe przebarwienia, a kora staje się nabrzmiała. Wczesną wiosną na zmienionej chorobowo korze pojawiają się żółte plamy, z których powstają żółte wycieki zarodników (spermacja). W obrębie porażonej tkanki w kolejnym roku pojawiają się białożółte pęcherzyki, z których wysypują się zarodniki ognikowe (ecjospory), które służą do przemieszczania się na kolejnego żywiciela – porzeczkę. Gdy dojdzie do porażenia pnia wejmutki, może dojść nawet do zamarcia starego okazu drzewa. Objawy rdzy na porzeczce pojawiają się na początku lipca. Na górnej stronie blaszki liściowej pojawiają się pomarańczowe lub brunatne plamy. Na dolnej stronie liścia, w obrębie tych plam, można zauważyć skupienia rdzawego, pylistego nalotu zarodników (urediniospor), służących rozprzestrzenianiu choroby. W miejscach występowania tych zarodników, w drugiej połowie lata, pojawiają się brunatne wyrostki (teliospory). Są to zarodniki przetrwalnikowe, które umożliwiają grzybowi przetrwanie w niekorzystnych warunkach. Porażone liście porzeczki przedwcześnie opadają.

 Zapobieganie i zwalczanie:

• Należy unikać sadzenia w bardzo bliskim sąsiedztwie sosny wejmutki i porzeczki.
• Chore pędy należy wycinać i usuwać. Również zmienioną chorobowo korę grubszych pędów i pnia można wycinać. Rany po cięciu należy zasmarować maścią ogrodniczą.
• Środki ochrony roślin stosować zapobiegawczo lub natychmiast po wystąpieniu pierwszych objawów choroby.